Jak należy zaprojektować wkłady, aby uzyskać najlepsze wyniki?
Wkłady muszą mieć wywiercone otwory odpowiednio do średnicy urządzenia testowego. Ogólnie, należy wybrać jak najmniejszą średnicę otworu, z uwzględnieniem rozszerzalności cieplnej urządzenia testowego. Przestrzeń powietrzna pomiędzy termometrem a otworem działa jak opór przenoszenia ciepła i ma istotny wpływ na przenoszenie ciepła w wyniku przewodnictwa cieplnego. W konsekwencji czego średnica otworu powinna być maksymalnie 0,5 mm większa od zewnętrznej średnicy termometru.
Co oznacza gradient osiowy?
Różnica temperatury pomiędzy poszczególnymi otworami wkładu.
Co oznacza stabilność?
Różnica temperatury pomiędzy minimum a maksimum zamian temperatury zmierzonych w ciągu 30 minut.
Co to jest gradient osiowy?
Różnica temperatury/ gradient temperatury od dna - maksymalnej głębokości zanurzenia - do góry - powierzchni kalibratora.
Jaka jest różnica pomiędzy kalibratorem z suchym otworem pomiarowym a kalibratorem kąpielowym?
Kalibratory z suchym otworem/ kalibratory kąpielowe składają się z ogrzewanego bloku izolowanego termicznie oraz są stosowane do przyrządów pracujących z elementami Peltiera, które mogą być także chłodzone. Kontrolowany przez kalibrator wzorzec montowany jest bezpośrednio w bloku metalowym. Zakres roboczy kalibratorów temperatury, wykorzystujących standardowo termometry rezystancyjne Pt, wynosi od około -45 °C do 650 °C. Kalibratory pracujące z elementami Peltiera zwykle są używane od -35 °C do 165 °C, i wyposażone w ogrzewanie oporowe od 35 °C do 700 °C. Ponadto, są dostępne także kalibratory z suchym otworem o wysokiej temperaturze, które mogą być stosowane, zależnie od modelu, do temperatury 1300°C. Jako termometry wzorcowe i kontrolne stosowane są w nich termopary z metali szlachetnych. W takich przypadkach, niepewność pomiarowa jest wyższa niż w kalibratorach, w których jako wzorcowe są stosowane termometry rezystancyjne. Zakres roboczy kalibratorów kąpielowych (w przeciwieństwie do kalibratorów blokowych) jest ściśle ograniczony ze względu na zastosowanie cieczy (zwykle oleju silikonowego) zamiast wkładów. Żeby można było prowadzić kalibrację z zastosowaniem tych cieczy, muszą one mieć odpowiednią lepkość w temperaturze otoczenia. Takie wymagania ograniczają górny pułap zakresu temperatury do około 250°C. Korzystną ich cecha jest homogeniczne mieszanie cieczy mieszadłem magnetycznym na dnie, co powoduje, że nie występuje gradient osiowy ani radialny.
Jaka jest minimalna głębokość zanurzenia w kalibratorach z suchym otworem pomiarowym?
Minimalna głębokość zanurzenia w kalibratorach z suchym otworem pomiarowym wynosi 70 mm. Jest określona przez gradient osiowy, gdyż ciepłe powietrze podnosi się z dołu do góry. Jeżeli nie zostanie osiągnięta podana minimalna głębokość zanurzenia 70 mm, do kalibracji musi być stosowany zewnętrzny termometr wzorcowy. Należy go umieścić na tym samym poziomie, co kalibrowany obiekt, a wyniki należy porównać ze sobą. Inną alternatywą jest stosowane kalibarora kapielowego, ponieważ dzięki mieszaniu cieczy, nie ma wymagań, co do minimalnej głębokości zanurzenia. Ogólna zasada co do zalecanej głębokości zanurzenia: 1. Średnica pozycji testowanej x 15
lub
2. do znanej długości czułości: długość czułości + średnica pozycji testowanej x 10
Z jakiego materiału są wykonane wkłady do kalibratorów z suchym otworem pomiarowym?
Materiał wkładów zależy od zakresu temperatury kalibratora z suchym otworem pomiarowym. Wybrany materiał powinien mieć zakres temperatury oddalony od punktu topnienia,
na przykład dla zakresu pomiarowego:
-35…165°C materiał = aluminium
40…650°C materiał = mosiądz
200…1100°C materiał = Inconel